Prinsjesdag is net achter de rug, er zijn 37 JSF straaljagers in bijna bestelling en de najaarsdebatten zijn begonnen. De politieke partijen van het kabinet staan op een rampzalig niveau in de peiling en iedereen ziet de witte raaf uit de politieke arena verder stijgen. Wat is hier aan de hand?

We weten één ding zeker het kabinet laat de zaak niet ploffen. Daarmee zouden ze weliswaar Nederland op lange termijn een dienst bewijzen, maar ook de gevreesde PVV. Daarom wordt er in achterkamertjes druk overleg gevoerd om alsnog steun te verzamelen voor grote en minder grote plannen. Gelukkig wordt er regelmatig water bij de wijn gedaan om ergens een meerderheidje te halen. De spindokters van de partijen moeten wel overuren draaien. Want hoe leg je uit dat je eerst voor bent, dan tegen en vervolgens weer voor? Zie de JSF case met de PVDA. De kiezer is inmiddels al een tijdje kwijt waar onze politieke kleuren voor staan. Blauw met oranje is liberaal, of toch christelijk? Rood is sociaal maar is de PVDA dat nog wel nu ze samen met de VVD regeren? En hoe rood is GroenLinks? VVD zegt het nieuwe groenrechts te zijn maar heeft nog geen enkel voorstel gedaan ten faveure van het milieu. De VVD behartigt de belangen van ondernemend Nederland, maar stemt in met de grootste nivellering operatie ooit. Belastingen gaan verder omhoog, evenals de overheidsuitgaven en we zouden toch streven naar een kleinere overheid?

We zien dat de partijen moeite hebben om vast te houden aan hun eigen filosofie en visie. Enkel het aantal stemmen in de peiling is leading. Een partij zou een kleur moeten vertegenwoordigen, waarna de consument als voor een bak met snoep zijn kleur mag kiezen. Oranje smaakt naar sinaasappel, rood naar aardbei en paars naar bosbes. Nu eet je groen dat proeft naar tomaat en je eet rood dat proeft naar een sperzieboon.