De spanning loopt op, het aftellen is symbolisch begonnen. In je hoofd dan. Je mag, of erger, je moet bijna op. Op het podium staan is spannend, leuk, uitdagend, bevredigend en uniek.

Ik heb het voorrecht met regelmaat in zo’n spotlight te mogen staan. Soms voor het aan elkaar praten van een event, soms voor het geven van een presentatie of soms als trainer voor een groepje cursisten. Ondanks de talloze keren dat dit mijn pad is gekruist en ik inmiddels wel in grote lijnen uit ervaring weet hoe om te gaan met: de spanning, het publiek, de microfoon, de techniek, het stellen van vragen het vragen om applaus voor een spreker, voel ook ik vooraf de spanning altijd wat oplopen. De beste tip die ik in het verleden hiervoor heb gehad: ‘Laat de spanning er zijn, want als de boog niet gespannen staat kun je niet schieten’. De truc is natuurlijk om het touwtje niet te laten breken maar jezelf dermate op scherp te zetten dat jouw performance de performance wordt zoals je het had gewild. En als je er eenmaal staat, …maak er dan wat van! Tijdens het staan in de spotlight moet je er enkel maar vol voor gaan. Na afloop is het pas tijd om jezelf te bekritiseren.

Na afloop van elke presentatie geef ik mezelf dan ook altijd een cijfer. Dat schommelt gemiddeld ergens tussen een 6,5 en 8. Daarin probeer ik eerlijk en reëel te zijn over mijn ‘optreden’. Was het publiek geboeid genoeg, kwamen de kwinkslagen voldoende aan, was het tempo lekker, zat er voldoende afwisseling in, zat ik goed in mijn vel, overschreeuwde ik mezelf niet teveel, was de zinsopbouw mooi, kortom; hebben de toehoorders zich niet geïrriteerd aan eventueel amateurisme en zijn ze wellicht zelfs vertrokken met een extra dosis enthousiasme en/of kennis? Het cijfer helpt mij vervolgens om de volgende keer te herinneren dat het vaak wel goed komt, en dat elke presentatie een klus op zich is. Je zult je er toch doorheen moet slaan en de ene keer gaat dat lekkerder dan de andere keer. In elk geval is er na afloop altijd een soort van ontlading en het is zelfs ook een beetje afkicken nadat je een uur lang 200 paar ogen op je gericht hebt gehad. Als je dan van het podium afstapt voelt dat als het terug afdalen naar de wereld van de sterfelijken. In de tijdelijke spotlight kun je nog wel eens anders ervaren.

Een lijstje met tips en aandachtspunten voor de liefhebber:

• Als je een podium kunt krijgen, PAK HET!
• Bereid je mentaal goed voor
• Spanning hoort erbij en laat het er zijn
• Leer NIET alle teksten uit je hoofd
• Bedenk WEL wat de rode draad is van je verhaal
• Maak direct bij aanvang contact met het publiek (zij vinden het enger om aangesproken te worden dan jij)
• Kijk rond, beweeg en praat met overtuiging
• Weet dat foutjes vaak niet eens worden opgemerkt
• Benoem de zaken waaraan je denkt of die eventueel niet goed gaan
• Ideaal vaak om een grapje over te maken
• De zaal vind het fijn als er ruimte is voor ontspanning
• Een presentatie is dan ook niet statisch maar fluïde
• Ben je van je a propos, benoem dat en neem gewoon even je tijd
• En als je dorst hebt, benoemd dat en drink ff wat.

Samengevat; een presentatie is eigenlijk niks anders dan een geanimeerd gesprek voeren met iemand, er kijken enkel wat meer mensen mee, waardoor jij wat langer aan het woord bent. Vergeet er ook niet een beetje van te genieten, want niet iedereen krijgt een podium aangeboden!