Recent ben ik een week in Mongolië geweest om een bakkerij te adviseren in de te voeren marketing strategie. Uit het vliegtuig stap je niet alleen een jetlag in maar ook een wereld waarin het woord bakker niet bestaat. Oké, waar gaan we beginnen.

Als westerling kan het op de loer liggen je te voelen als een koloniaal uit een ver verleden. Echter de rust, het zelfvertrouwen en de openheid van de mensen om te willen leren, laat daar gelukkig geen ruimte voor. De wil om te leren? Jazeker. Alles, maar dan ook alles wat je zegt – via de tolk wel te verstaan- wordt opgeschreven. Alles kan tenslotte waardevol zijn, zullen ze wellicht denken.  En zo niet, dan steek je er altijd iets van op.

In Mongolië staat de familie centraal. Dat betekent dat alles moet worden gevierd met taart. Deze Mongoolse ondernemers hebben dat goed begrepen. Zij bieden dus mooie, lekkere taarten en kleurrijke taarten aan, met namen als happy cake of dream cake. Als je dat hoort is het al gelijk een feestje.

In deze wereld heb ik mogen rondlopen, meedenken en meedoen. Gelukkig ga ik er op korte termijn weer naar toe. Wat onwijs fijn om met mensen om tafel te zitten die open staan voor suggesties, die vragen stellen en die advies niet zien als aanval maar als gift. Als je vervolgens vaak genoeg heen en weer vliegt weet je ook niet meer in welke jetlag je zit, dus dat is dan ook opgelost.